Znalezionych wyników: 31

Na portalu Trójmiasto.pl pojawił się artykuł o powstaniu Kwartalnika Moje JA TEŻ i o jego idei.

Kwartalnik inny niż wszystkie

U Agaty też sprawdziła się metoda sylabowa. Ale jak była mała i uczyłyśmy się wymowy słów, to pod obrazkami, które jej pokazywałam miałam zawsze podpis - drukowanymi literami, bo są prostsze w zapisie. Być może to też pomogło. Dziś Agata czyta, ale w książce musi być większa czcionka i nie może być na kartce ciurkiem tekst.

Dobble jest świetna.
A jeszcze polecę "pamiętne historie". Jest tam 110 kart. Cel gry jest taki, że losuje się trzy karty, układa historię, zakrywa karty i trzeba przypomnieć sobie obrazki. Bardzo fajnie ćwiczy pamięć. Ale można to wykorzystać również na inne sposoby.
Na przykład do opowiedzenia, co jest na obrazku, jakie są kolory, do wymyślenia jednego zdania z postacią/rzeczą która jest na obrazku, do ćwiczeń logopedycznych.

Agata chodziła do przedszkola dla dzieci "pełnosprawnych", potem poszła do szkoły integracyjnej. Długo szukaliśmy dla niej szkoły. Wybraliśmy małą szkołę w biedniejszej dzielnicy Gdańska, gdzie w dzieci nie była pompowana wiedza. Miała świetną panią wspierającą. I to był bardzo dobry wybór, bo z wiedzą aż tak daleko nie odstawała. Klasa była zgrana. Mimo to przez trzy lata nikt jej nie zaprosił na urodziny. Nie miała przyjaciółki. W trzeciej klasie przychodziła do domu i mówiła, że się nudzi w klasie. Wiedzieliśmy, że będzie coraz bardziej odstawać i z wiedzy i z podejścia do życia od reszty grupy. Przenieśliśmy ją do szkoły specjalnej do klasy z lekkim upośledzeniem. Powtarzała trzecią klasę - zrobiliśmy to specjalnie, żeby została jak najdłużej w systemie szkolnym i była zaopiekowana przez państwo.
I szkoła specjalna to był świetny wybór. Agata ma przyjaciółkę, uczy się rzeczy na swoim poziomie.

Magda: Promuję inne blogi. Na przykład podaję linki do innych blogów, w comiesięcznym cyklu inspiracje. Oraz w innych tekstach np. w kim ty jesteś Downie, share week. Na moim fanpagu na FB również podaję linki do innych blogów, gdy na przykład przekazuję jakąś informację z ich strony. Na przykład ostatnio znalazłam ciekawy link na temat komunikacji znaczkami na koszulkach na stronie www.wyrwanezkontekstu.pl i pomimo, że był to tylko link umieszczony na tej stronie, który autorka zamieściła a nie jej cały wpis, podałam informację, skąd wzięłam newsa o koszulkach.

Twój argument, że gdy zniknie mój blog, to macie puste linki - w "czytaliśmy, oglądaliśmy, polecamy" podajecie linki - przecież też mogą stać się z czasem puste. :-)

Jestem statystykiem :lol:

.
Poszukam w takim razie tematu blogi. Ale ja w większości swoje linki dawałam właśnie w "ciekawe strony". Tam Matras napisała swoje odczucia i od tego się zaczęło. Więc w zasadzie koło się zamknęło :-)

Cytat:

Nie wyjaśniłaś.

Iga, Wyjaśniłam jak najbardziej potrafiłam. Może jeszcze uzupełnię. Mój blog to jest moje dzieło. Nie chcę się nim dzielić w sposób, który został zaproponowany, czyli, że kopiuję całą treść wpisu i na końcu daję link.
Jeżeli nie mogę podawać wstępu plus link do bloga, poproszę o konkretny zakaz podawania linków do własnego bloga.

:idea:

Mam taką propozycję.
Czy można założyć na Zakątku temat: blogrzy/blogerki i każdy kto prowadzi bloga miałby swój wątek. W tym momencie gdy ktoś chce poczytać blog Olgi Komorowskiej wchodziłby do mnie, gdy ktoś chce poczytać blog Matras wchodziłby na jej blog.

Wpisy z blogów "nie plątałyby się" (bo taki padł min. zarzut wobec mnie) po innych tematach (chociaż ja mam tematy na blogu, które uzupełniają niektóre dyskusje z Zakątka). Podawalibyśmy wpisy i widać by było, że pojawiło się coś nowego. Każdy miałby szansę i możliwość pokazać się.

Ja się właśnie zastanawiam, dlaczego ja jestem pierwsza, która zaprasza do dyskusji pokazując :swój wyrób, swoje dzieło", czyli dwa zdania wstępu i linki do bloga. Czy na innych blogach nie ma ciekawych tematów? Na pewno są! Więc pokażcie to! Jako kolejny wpis w jakimś temacie, jako nowy wpis. Moim zdaniem nie robi się bałaganu w momencie, gdy jest temat o wspieraniu edukacji, a ja podaję namiary na artykuł, który napisałam o czytaniu Agacie. To się wiąże jak najbardziej.
Byłaby dyskusja.

:idea:

Moim zdaniem jeżeli coś robimy to nie powinnyśmy tego chować po kieszeni tylko o tym mówić. Ktoś ładnie robi na szydełku, niech też ma swój wątek i chwali się swoimi wyrobami. Może przy okazji coś sprzeda. Dlaczego nie? Jeżeli ktoś robi ładne kartki, niech się chwali. Wspierajmy się nawzajem. Może w przyszłości się okaże, że będziemy mogli/mogły nawiązać współpracę, coś wspólnie zrobić. Na Facebooku jest pełno grup siebie wspierających, ale nie duchowo, tylko w konkretnych działaniach. Na przykład hasło: poszukiwany/poszukiwana. Kogo byśmy chcieli zaprosić do działania.

Dlaczego tu nie można by tego zrobić? Ja jestem z tych osób, które lubią działać, dzielić się swoją wiedzą, a przede wszystkim współpracować, stąd mój pomysł.

Powyżej wyjaśniłam dlaczego nie będę wklejać swoich tekstów. Nie napisałam że oczekuję szacunku do swojej pracy.

Stokrotka: ja tak robię. Pisałam na przykład trzy zdania, a potem link. Jeżeli kogoś zaciekawiło, mógł wejść, jeżeli nie, mógł iść dalej i czytać kolejne wpisy.

Blog to jest moje trzecie dziecko. Poświęcam mu bardzo dużo swojego czasu. Dbam, dopieszczam. Zastanawiam się prawie nad każdym zdaniem. To jest jak pisanie książki.

Tak jak napisała Iga, ja nie piszę co Agata zjadła, jak jej minął dzień. To nie jest pamiętnik. To jest inny blog, niż pisze tu większość osób.

Prowadząc bloga uczę się. Bardzo dużo. Na przykład zrobiłam kurs z pisania.

Piszę bloga kosztem wielu innych rzeczy. Ale to jet mój wybór, moja frajda. Lubię to.
Nie zamieszczam nigdzie dłuższych kawałków moich tekstów. Nie będę również tego robić tu na Zakątku. Nie dlatego, że kogoś lekceważę. Jest wręcz przeciwnie. Ponieważ jedziemy na tym samym wózku, to przekazuję swoją wiedzę, spostrzeżenia. I cieszę się, ponieważ w ramach dyskusji okazało się, że są osoby,które lubią mojego bloga i go czytają. Bo chcą się czegoś dowiedzieć. Zainspirowałam je. Bo chcą po prostu przeczytać.

Blog to jest coś mojego. Wkładam w to bardzo dużo serca.

I tak jak już wcześniej w moich dwóch długich wpisach tu na Zakątku tłumaczyłam, nie zbieram tu swoich fanów, nie robię reklamy. Przekazuję swoją wiedzę odnośnie zespołu Downa i związanych tematów. . I jak napisała Anna30: To ważne, że promujesz zespół w pozytywnym świetle, jak to się mówi - "robisz dobry PR". Nie podaję linka do każdego wpisu, który zamieszczam na blogu. Nie namawiałam Was do polubienia mojego fanpage na Facebooku.

A tak swoją drogą martwicie się, że nie ma dyskusji na Zakątku. Ja bym się nie martwiła, bo jak widać na moim przykładzie jest inaczej :-)

.
Pozdrawiam serdecznie wszystkich i tych zaangażowanych w dyskusję i tych, którzy ją czytają. Dyskusje rozwijają, wzbogacają. Są na pewno bardzo cenne.

Agata nie jest gwiazdą. Chodzi do szkoły specjalnej na Piastowskiej. Ma swoje problemy. Jest jak najbardziej typowym Downem. Witek pisał 13 lat temu jako Witek. Ja wtedy nie pisałam tylko czytałam wpisy. Źle mnie zrozumiałaś albo je się źle wyraziłam. Napisałam że nie jestem nowa w kontekście że znam Zakątek już długo.
Nie napisałam że pisanie na Zakątku nie daje mi satysfakcji . Jest wręcz przeciwnie.

Iga jesteś super kobietą  :cool2:

. Zaimponowałaś mi :-)

. Mój blog nie jest w twoim stylu, a jednak spostrzegasz jego pozytywne strony i masz odwagę to napisać.

Zostałam wywołana do tablicy, więc odpowiadam. W punktach, żeby było czytelniej.

1. Nie reklamuję swojego bloga na Zakątku. Do tego mam fanpaga na FB, Instagram, Twittera i Google plus. Tu podaję linki do moich wpisów, które są ciekawe, mogą zainspirować, ktoś może się czegoś nauczyć, wyciągnąć wnioski. I z tego co czytam są osoby, którym mój blog się podoba i go czytają.
2. Martas, napisałaś, że przeszkadzam w dyskusji, a ja mam wrażenie, że po moim linku do wywiadu o matce samotnie wychowującej dziecko z zespołem Downa rozgorzała się dyskusja. Zresztą nie tylko ja to zauważam. Iga również o tym wspomniała.
3. Zarzuca mi się reklamę. Reklama wygląda tak: polub mój fanpage na FB: OK blog, zapisz się na neewsletter na blogu. Będziesz na bieżąco . Żeby reklama była skuteczniejsza, powinnam od razu dać linki.
Ja tego nie stosowałam. Nie zbieram rzeszy swoich fanów na Zakątku. Tu podaję swoją wiedzę, wiedzę uzyskaną od innych osób w postaci wywiadów, które zajmują mi czas. Muszę spotkać się z tym kimś, skupić na rozmowie, potem w domu nagrany tekst przelać do komputera.
4. Napisałam ostatnio artykuł, który ukazał się w Tygodniku Powszechnym, o nas, o matkach dzieci z niepełnosprawnością i o sprawach, o których nikt nie mówi. Artykuł był na tyle ciekawy, że Piotr Kraśko w porannym przeglądzie prasy w radio TOK FM zacytował jego dwa akapity i dwa razy zachęcił do jego przeczytania.
Tu jest link: http://olgakomorowska.pl/...owszechnym.html
5. Pytanie: czy jeżeli nie miałabym nic do powiedzenia w temacie niepełnosprawności, to Tygodnik Powszechny by się zainteresował moimi wypocinami? Czy Piotr Kraśko by polecał mój artykuł?
6. Otóż mam do powiedzenia. Nie tylko dlatego, że Agata ma już 13 lat. Ale również dlatego, że jestem aktywną matką w tym zakresie. Zrobiłam doktorat przeprowadzając badanie naukowe w województwie pomorskim na temat rodzin wychowujących dzieci z zespołem Downa. Piszę artykuły naukowe na tematy związane z niepełnosprawnością, przeprowadziłam ogólnopolskie badanie na temat rodziców wychowujących dzieci z niepełnosprawnością. Tu jest link do mojego CV naukowego: komorowska.edu.pl/index.php/publikacje. W czerwcu będę starała się o kolejny grant na kolejne badanie.
7. Martas, nikt ci nie zabrania dawać linków do swoich wpisów. Jeżeli są ciekawe, przydadzą się komuś, zainspirują, daj link. Przecież to jest dla nas! Będzie dyskusja. Ktoś skorzysta. Nie jesteśmy w stanie śledzić wszystkich blogów i wszystkich wpisów. Dlaczego jeżeli piszemy coś dobrego mamy to chować po kieszeni? Podajemy przecież linki do wpisów osób całkiem nam obcych.
8. Nie jestem nowa na Zakątku. Nie pojawiłam się tu w momencie powstania mojego bloga. Jesteśmy tu od 13 lat, tylko wcześniej pisał Witek jako Witek. Potem miałam przerwę, ponieważ zajęłam się pisaniem doktoratu i artykułami naukowymi.
9. Ja swoich uwag nie będę tylko ograniczać do Zakątka, bo owszem mogłabym tylko tu pisać. Ale świat jest większy niż Zakątek. Są inni rodzice, którzy mają dziecko z niepełnosprawnością. Są osoby, które dzięki moim wpisom uczą się co to jest niepełnosprawność, co to jest zespół Downa, z czym się borykamy.

Moje przykładowe wpisy:
Kim ty jesteś Downie?,
Czytałam Agacie i co się okazało?,
samotnie wychowuję syna z zespołem Downa,
Jestem matką dziecka niepełnosprawnego - 7 porad dla innych mam
Szkoła specjalna czy integracyjna
Pod ławeczką jest najlepiej
I wiele innych.
Mój pierwszy wywiad z super nauczycielką Agaty przeczytało prawie 2000 osób.
Wywiad

Myślę że jest taka potrzeba. Żeby nasze posty nie ginęły gdzieś w ogromnej ilości wszystkich postów. Potem trudno jest odszukać to co nas interesuje.

Na innych platformach społecznościowych nie ma możliwości, żeby pisać tak długie treści jak tu na forum. Moim zdaniem forum jest potrzebne. Fakt, że dojrzali rodzice już wszystko wiedzą, ale dlatego powinni tu być i dzielić się wsparciem, swoim doświadczeniem.

Zobaczcie - kopalnia pomysłów na wykorzystanie patyczków do gardła, nakrętek itp. Po angielsku, ale z obrazkami :-)

pomysły edukacyjne

Cieszę się, że pomogłam :-)

. Ja brałam udział w lekcji w klasie integracyjnej zanim podjęłam decyzję. Stąd wiem jak to wygląda :-)

. Chciałam sprawdzić, a dyrektor w szkole, do której zapisaliśmy Agatę byłą tak miła, że pozwoliła. Siedziałam cicho w ostatniej ławce i obserwowałam.
Pozdrawiam :-)