[gudinek09]

My mamy wizytę na poniedziałek . Panie w przedszkolu mówią ,że może pójść do szkoły ale zobaczymy co pokażą testy.

[kruffka]

Czy ktoś w końcu izasadnił, jak dostosować szkołę do niepełnosprawności ruchowej?

[magda]

My dziś odebraliśmy nowe orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego. Kuba od września zmienia szkołę i musimy dostarczyć nowy dokument. Jest obszerniejszy niż wcześniejsze orzeczenie choć wielkich kroków milowych Kuba nie poczynił

[baronek]

Wy Magda zmienialiście orzeczenie na kolejna szkołę, a my w tym roku robimy orzeczenie na drugi etap edukacyjny. Na szczęście w poradni w rejonie Julka szkoły. Już jestem umówiona pod konie stycznia na spotkanie z pedagogiem i psychologiem (szkoła przygotuje potrzebne opinie). Chyba pójdzie sprawniej niż w poradni w Sulejówku.

[groszek]

[magda]

Marta, nasze orzeczenie „dzialo” się bez mojej ingerencji. Wszystko ogarnęła Szkola. Mnie tylko poinformowali, że Kubę będą zabierać do pani psycholog. Tyle było mojej ingerencji, nawet odbierał gotowe orzeczenie sam. Dałam mu dowód, podwiozlam pod poradnię i poszedł odebrać.

Aniu, miłe to co piszesz ale jak mu się tak przyjrzysz to wcale takim orłem nie jest
Fakt , że dużo rozumie, niekiedy za dużo ale jedocześnie jest „ takim dzieciaczkiem”. Mocno ostatnio przezywa, że ma zespół. Nie pozwala w swojej obecności o tym mówić. Zdarza się, że płacze z tego powodu a zaraz potem coś takiego odpali, ze zastanawiam się czy to możliwe.
No cóż, tak już będzie . Ale i tak nie zamieniłabym go na inny egzemplarz

[groszek]

To zrozumiałe, że nikt z nas nie chce być gorszy już z urodzenia, a te dodatkowe geny, to niestety tak działają, że wciskają człowieka dożywotnio w kostium, który jest za ciasny, albo za mały i stąd oni ciągle jak dzieci, bez względu na wiek.

[Janusz]

W związku z ukończeniem przez Michała podstawowego cyklu wykształcenia w czerwcu ub. roku uzyskaliśmy orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego.
W zasadzie zdolności i umiejętności Michała zostały przedstawione zgodnie ze stanem faktycznym.
Zalecenia przeważnie ogólne, ale są też szczegółowe, jak dodatkowa praca z logopedą, wprowadzenie części zajęć indywidualnych czy wykorzystanie wspomagania, np. Mówik.

Michał przeszedł do klasy Przygotowanie do pracy. Bardzo szybko się zaaklimatyzował, lubi wychowawcę, w pięcioosobowej grupie jest trzech chłopców z zD.

"Nowa" szkoła jest w tym samym kompleksie, co podstawówka, wobec czego nie było problemu z "nowym miejscem".
Kto zna Michała, to wie, o co chodzi.

[groszek]

My za rok będziemy szli do PPP po orzeczenie do szkoły przygotowującej do pracy.
Na pewno będzie to nowe miejsce i raczej priorytetem będzie odległość od domu.
Fajnie, że Michał zadowolony.

[baronek]

Julek miał wczoraj badanie w ppp przez pedagoga. Okazał się nim młody, uśmiechnięty, energetyczny człowiek, który od wejścia spodobał się Julkowi. Wszedł więc na taką śrubę (nie, nie pokazywania swoich umiejętności) w elokwencji, zagadywania, swoich odzywek, skojarzeń, westchnień, że nie poznawałam syna. Facet co rusz spoglądał na mnie i powstrzymywał się od śmiechu. A Julek, zwykle wycofany w takich sytuacjach, serwował popis za popisem. To z kolei dekoncentrowało go. Pomylił prawą z lewą stroną, mylił litery, podpisał się samodzielnie, ułożył przestrzennie klocki wg narysowanego wzoru, narysował od początku do końca szlaczki, narysował głowonoga, zaprezentował umiejętności matematyczne w zakresie 10 itd. Zupełnie inaczej wyglądało to badanie jak cztery lata temu w naszym ppp. Lepiej, przyjaźniej, bardziej elastycznie. Teraz czekamy na spotkanie z panią psycholog, jak wróci z l4.

[groszek]

Ciekawe jak będzie u nas.
Czyli kluczowe jest z kim mamy do czynienia i co w nas wyzwala.
Facet w PPP to raczej rzadkość

[groszek]

[Iga]

W naszej szkole nie ma lekkich i chyba prędko nie będzie takiej klasy. Bo coraz więcej zgłasza się dzieci z umiarkowanym i znacznym. Zresztą nasza poradnia pięknie realizuje wytyczne odnośnie umieszczania dzieci niepełnosprawnych w szkołach masowych, pomagała jej w tym nasza pani dyr.
Po Majki diagnozie, dostałam od niej telefon, że mam wrócić na badanie, bo Mai wyszedł nie ten stopień. Podziękowałam i zostałam na umiarkowanym. Psycholog mi wpisał w orzeczenie wszystko co chciałam. Po jakimś miesiącu już tam nie pracował, więc chyba mi się raz w życiu fuksło.

[groszek]

To zależy kto i jak na to spojrzy
Najważniejsze że Majka zadowolona

[Iga]

Oczywiście, ale moim zdaniem rodzic powinien miec decydujace zdanie jesli chodzi o kształcenie dziecka. A testy powinny być dostosowane do rodzaju niepełnosprawności, bo to lekkie u naszych dzieci to dalece naciągane. Osoby po szkole Mai z upośledzeniem umiarkowanym zakładają rodziny (nie wnikam w szczegóły tego związku, bo to różnie bywa) chłopaków widzę pracujących w ZUMie. A mojej Majki na razie nigdzie nie widzę bez pomocy innej osoby.
Więc jeżeli łatwo naciąga się na lekkie, bo rodzice sobie życzą, niech to sprawiedliwie będzie w drugą stronę.