[Margola]

Kochani, jeśli ten głos ma być słyszalny, udostępniajcie go gdzie się da na facebooku - lubicie strony różnych fundacji, macie znajomych którzy też mogą przeczytać i udostępnić ten list... Zarażajmy naszą pomarańczową zarazą

[emka205]

Piękny ten "nasz" artykuł, a ten fragment:

"Nie naszą sprawą jest decydować za innych, czy potrafią podjąć się wyzwania, jakim jest życie z osobą z wadą genetyczną, często również z wadami towarzyszącymi, czy wolą odepchnąć od siebie problem i pozbyć się go. To nie jest łatwe, bo wychowanie dzieci z wadami, dzieci chorych, dzieci niepełnosprawnych czy to w wyniku wady wrodzonej, czy wypadku – nie może być łatwe. Jedynym, co możemy – i chcemy – zrobić, jest zaproszenie do poznania tej wady, do poszerzenia wiedzy, do poznania osób z zespołem Downa, które żyją wśród nas. Może się okazać, że to nie jest tak ciężka wada, za jaką zwykło się ją uważać. Może się okazać, że wiedza eliminuje strach. Może się też okazać, że poznanie wady ugruntuje przekonanie, iż to wyzwanie nie do podjęcia. "

jest najpiękniejszy i najmądrzejszy.

[kabatka]

Racja Margola, zaraz udostępnię na swojej tablicy

Chyba dawno nie czułam, że fajnie robić (mimo wszystko...) ten Zakątek, dziękuję

[grażyna]

Moniko, chyba nie miałaś takich wątpliwości?! Oczywiście, że warto.
Dziękuję, za ten list i za wiele innych rzeczy.

[emka205]

[kabatka]

[Margola]

Ja na odpowiedź nie liczę Odzew będzie taki, o jaki sami zadbamy - po prostu musi ten list przeczytać jak najwięcej ludzi. Czyli sami musimy dbać o naszą słyszalność

[Marta Witecka]

Temat o poznańskim szpitalu odmawiającym aborcji dziecka z zD nie przeszedł bez echa w mediach. Tutaj można przeczytać jak niektórzy to widzą. Jeśli ktoś jest chętny polecam.

[kabatka]

Jako że sprawa bardzo nas wszystkich poruszyła także wewnątrz Stowarzyszenia, jutro wyjdą oficjalne pisma w tej sprawie.


Do sądu rejonowego w Augustowie
W imieniu społeczności rodzin i bliskich osób niepełnosprawnych intelektualnie, zgromadzonej wokół forum internetowego prowadzonego przez Zakątek 21. Stowarzyszenie Rodziców i Przyjaciół Dzieci z zespołem Downa pragniemy wyrazić zaniepokojenie uznaniem przez Sąd Rejonowy w Augustowie naruszenia nietykalności osobistej niepełnosprawnej dziewczyny z Domu Pomocy Społecznej w Studzienicznej przez jej opiekunkę za czyn o niskiej szkodliwości społecznej.
Jest rzeczą oczywistą, że bicie słabszych, a szczególnie bicie osób zależnych i niepełnosprawnych przez osoby zobowiązane do opieki nad nimi z racji wykonywanej pracy lub sprawowanej pieczy, jest czynem absolutnie niedopuszczalnym i na pewno nie można uznać go za czyn o niskiej szkodliwości społecznej. Natomiast taka interpretacja tego zdarzenia, i to przez organ, który ma dbać o sprawiedliwość i przestrzeganie prawa, jest z całą pewnością niezmiernie szkodliwa społecznie. Naszą największą troską jest przyszłość naszych bliskich z zespołem Downa, którzy być może na którymś etapie swojego życia będą skazani na takich „opiekunów”. Z dużym rozgoryczeniem obserwujemy, że nie będą mogli oni liczyć na sprawiedliwość, gdy ktoś dopuści się wobec nich nadużycia i użyje brutalnej siły, poniży ich lub naruszy nietykalność cielesną lub godność w jakikolwiek sposób.

Nie sądzimy, by składowi orzekającemu obce były postanowienia Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej w tym zakresie, a jednak pozwolimy sobie je przywołać: art. 30 Konstytucji stanowi: "Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych". Godny uwagi w tym kontekście jest też art. 40 Konstytucji, który mówi, że "Nikt nie może być poddany torturom, ani okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu i karaniu. Zakazuje się stosowania kar cielesnych". Zakaz ten dotyczy oczywiście również osób niepełnosprawnych intelektualnie, gdyż Konstytucja traktuje ich na równi z pozostałymi obywatelami Rzeczpospolitej Polskiej.

Apelujemy do zespołu sędziowskiego Sądu Rejonowego w Augustowie o większy obiektywizm w orzekaniu w podobnych sprawach, gdyż wyrok w sprawie zakonnicy Jadwigi R. uznajemy za głęboko niesprawiedliwy i otwierający niebezpieczny precedens. Praca z niepełnosprawną młodzieżą jest trudna, jak wiele innych – praca w gimnazjum też jest trudna, a jednak nie dopuszcza się bicia i szarpania uczniów sprawiających kłopoty. Dlaczego bezbronne osoby niepełnosprawne intelektualnie nie mogą liczyć na równe traktowanie, podobne jak w przypadku innych obywateli naszego kraju? Bo nie ma się za nimi kto wstawić? Bo są obywatelami drugiej, lub nawet niższej, kategorii?

Jesteśmy głęboko poruszeni tą jawną niesprawiedliwością i liczymy na głębszą refleksję Sądu Rejonowego w Augustowie nad losem osób niepełnosprawnych intelektualnie.

Z poważaniem

Zarząd i Członkowie Zakątka 21. Stowarzyszenia Rodziców i Przyjaciół dzieci z zespołem Downa

Drugie pismo o takiej samej treści skierujemy do:
Kancelaria Prezesa Rady Ministrów
Biuro Pełnomocnika Rządu do Spraw Równego Traktowania
00-583 Warszawa, Al. Ujazdowskie 1/3

Na ręce Pani Agnieszki Kozłowskiej-Rajewicz
Pełnomocnika Rządu do Spraw Równego Traktowania

[kamilka]

[ciborka]

dziękuję.

[Iga]

Dziękuję.

EDIT: Ciborko, moje szczęście twoje ... no też szczęście

[mamagugu]

[monniks]

Wielkie brawa dla Was za szybką i słuszną reakcję!

[mafra]

Dziękuję również. Porównanie do gimnazjalistów takie ludzkie jest - powinno podziałać na wyobraźnię czytających.