Nadziejka - 2007-10-27, 22:53 Stokrota, ależ my Cię zrozumiałyśmy odpowiednio! Tak mi się wydaje.  Chodzi o to, by chore ambicje rodziców nie męczyły dzieci, bo życie powinno być radosne. Zresztą od zdrowych dzieci też trzeba wymagać uwzględniając ich możliwości. Jestem świadoma, że ze mnie rodzice nie "wydusili" wszystkiego ani ja sama nie miałam ochoty na naukowe tytuły- pewnie nie osiągnęłam połowy tego, co mogłabym w życiu mieć, a jednak jestem "happy". Co jest więc kluczem do szczęścia?
Joanna - 2007-10-28, 10:53
ot pytanie godne filozofa stokrota - 2007-10-28, 11:03 No to odpowiedź filozoficzna: "Tajemnicą szczęścia jest umieć czasem przystanąć..." a jeśli chodzi o te ambicje, to nigdy nie zapomnę dziewczynki z zD, która miała zaplanowane przez rodziców zajęcia od 7.30. do 21.30 - potem szła spać...(miała 4 lata) Alicja - 2007-10-28, 11:06 Ja znalazłam kilka kluczy 
---> Klucze do szczęścia Joanna - 2007-10-28, 12:54
 takich to należy leczyć choć nie wiem czy to rokuje na jakąś poprawę
justyna25 - 2007-10-28, 13:57 A dla mnie jest ciężko widzącże moja malutka Wiktorka dużo odbiega od rozwoju innych dzieci próbuję myśleć pozytywnie ale popadam chyba w depresję i załamuję sie kabatka - 2007-10-28, 18:33  Podrzucam link do tekstów o rozwoju poznawczym a upośledzeniu umysłowym.
sabina - 2007-10-28, 19:58 Ja chyba narazie nie chce sie zastanawiac w jakim stopniu Sandra bedzie uposledzona-moj 23 letni kuzyn z ZD jest uposledzony w stopniu znacznym.Chcialabym tylko aby dala sobie w zyciu jakos rade...Zrobimy wszystko co sie da ale napewno sa jakies granice ktorych nie przeskoczymy 
Nadziejka - 2007-10-28, 20:20 Alicja, ta strona, do której link podałaś to rzeczywiście dobry poradnik, takie właśnie "klucze do szczęścia". 
A pewnie i tak nie osiągnęła nawet minimum tego, na co stać dziecko zdrowe. Czy czasami rodzice nie są bardziej "chorzy" od tej małej? 
mammamika - 2007-11-04, 13:01 Jak mam tak samo, Sabina - nie myślę, tylko staram się cieszyć tym, co jest (pewnie ostatni raz mam szczęście lulać małe ciałko, słuchać wzdychania, wtulać się w cieplutką szyjkę I jeszcze te usteczka w podkówkę i zawinięte rzęski, jak mu się na płacz zbiera - do schrupania 
A potem zobaczymy... Alicja - 2008-04-30, 11:37
stąd
No a nie? Im szybciej Rodzic to zaakceptuje tym lepiej
Nadziejka - 2008-04-30, 11:40
Święta prawda, Alicja. Margola - 2008-04-30, 11:45
Tak - ale Wasze dzieci nie są nawet w połowie tak upośledzone jak panujace o nich mniemanie... Alicja - 2008-04-30, 12:04 A jakie panuje mniemanie? Jak już kiedyś pisałam dzieci w wieku przedszkolnym rozwijają się świetnie,zazwyczaj upośledzenie jest lekkie albo nie ma go wcale. Gorzej już wypadają w wieku szkolnym a okres dojrzewania zbiera już prawdziwe żniwo... Może już niedługo Margola zobaczysz,że to co widzą ludzie to prawda... Jaga ma 12 lat a fantastycznie będzie się bawić z 4 l Pawełkiem! Margola - 2008-04-30, 12:24
Może jestem nazbyt optymistyczna... Ale nie sądzę, by poza najcięższymi przypadkami osoby z zespołem Downa były kompletnie niesamodzielne i kompletnie niewykształcone. Gdy mówię o "Downach" na uniwersytecie, patrzą na mnie jak na kosmitkę. Bo to niemożliwe przecież. |
||||||||||||||||||||||
