[kabatka]

[Aśka]

My nocujemy u rodzinki

[kabatka]

Już jutro konferencja! Zdamy Wam dokładnie relację, czego się dowiedziałyśmy oraz jak było

[mija]

Już jutro się zobaczymy !
( Cholewcia jak nie zabłądzę ...)
Ciekawa jestem wykładów bardzo !
Koleżanki nauczycielki proszą mnie o sprawozdanie.
Ale czy ja to wszystko ogarnę ?

[kabatka]

Dostaniemy materiały mija, więc spokojnie będzie można sięgnąć do nich i przypomnieć sobie

[Aśka]

Pewnie, że tak. Ja siedzę w pracy ale nie mogę się skupić z powodu tego jutrzejszego wyjazdu, konferencji ale chyba najbardziej nie mogę sie doczekać spotkania z Wami Kobietki

[Ewelina]

A my nie możemy sie doczekać relacji ze spotkania

[kabatka]

XIII konferencja Bardziej Kochanych należy już do historii.

Jak najkrócej ją podsumować?... Może zacznę od słów, które wpisałam w księdze pamiątkowej:

Dziękujemy za pokazanie różnych dróg, a przy tym pozostawienie wolnego wyboru

Bardzo wyraźnie zauważyłam, że osoby zaproszone - wykładowcy - prezentują bardzo różne drogi wychowywania, prowadzenia czy po prostu współżycia z dzieckiem z zespołem Downa. I to było dla mnie najistotniejsze.

Poznałyśmy Michała, 19-letniego chłopca z zespołem, prowadzonego metodą "toruńską", zmodyfikowanym Domanem. Czytał przygotowaną przez siebie prezentację w PowerPoincie, wyraźnie mówił, pisał, siedział na konferencji obok rodziców przez całe dwa dni. Zachwycające? - tak. Ale - czy jest szczęśliwy? A może nie on, bo to, jak prowadzili go jego rodzice, jest ich wyborem, ich prawem. Ale pojawiło mi sie od razu pytanie - czy moje dziecko byłoby szczęśliwe? A może jeszcze ważniejsze - czy ja byłabym szczęśliwa, podporządkowując całe życie ćwiczeniom, pokazywaniu bitów? Trudne pytania - mam nadzieję, że inni rodzice sobie je także postawili.

Poznałyśmy opinię prof. Zakrzewskiej, socjologa, jednocześnie matki nastolatka z zespołem Downa. Dla niej najważniejsza jest akceptacja, dlaczego wciąż dążymy do tych norm, które narzuca społeczeństwo, do norm intelektualnych, które ktoś już nam zdążył wdrukować. Większość mam, które znam, a i ja sama jeszcze niedawno - miałam poczucie, że muszę dążyć do tego, żeby moje dzieco było jak najbardziej zbliżone normy. Normy - ale cóż jest tą normą? Pamiętacie Matriksa? A może ten nasz świat jest wgranym nam przez kogoś programem, a ich świat to ten realny, prawdziwy, a co najważniejsze szczęśliwy?... Trochę żartuję, ale tylko trochę.

Utwierdziłam się w przekonaniu, dzięki pani Annie Dodziuk, ale także innym wykładowcom, że po pierwsze jesteśmy małżeństwem, dopiero potem jesteśmy rodzicami. Że dziecko, nawet niepełnosprawne nie może spowodować, że kobieta jest postrzegana już nie jako kobieta, nawet nie jako matka, ale jako MATKA DZIECKA NIEPEŁNOSPRAWNEGO, więcej - matka Downa. (Zapraszam do dyskusji o tym tutaj>>>)

Dowiedziałam się, jak wspaniały teatr mogą tworzyć osoby z Downem - trzeba tylko się na nich otworzyć, pozwolić im wsłuchać się w siebie, w ich potrzeby. Jak wiele dobrego mogą robić olimpiady specjalne.

Bardzo szanuję to, że dane było mi zobaczyć, że można się nie zgadzać, mieć zupełnie odrębną opinię na temat najważniejszy - życia obecnego i przyszłego własnego dziecka - ale jednocześnie, można prowadzić na ten temat konstruktywną dyskusję. Dyskusję, z której każdy współrozmówcą wynosi coś wartościowego dla siebie. Tak mało w dzisiejszym świecie jest właśnie tego. Tu w Zakątku mam nadzieję, że wspólnie również się tego nauczymy, że nie będziecie się bać "mówić", że nie zgadzacie się z takim podejściem czy innym. To przecież nasze prawo - po to mamy wolną wolę, aby móc wybrać. Druga strona zaś powinna to uszanować.

Trochę wyszedł mi "manifestowy" ten post. Ale nie ukrywam - jestem całym spotkaniem, rozmowami - podekscytowana.
Jeszcze raz bardzo dziękuję za tę konferencję.

To moje odczucia. Dojadą dziewczyny do domu - pewnie napiszą o własnych.

[mija]

I już po !
Tak czekałam a tu już po. Bardzo szybko czas nam zleciał na tej 2-dniowej konferencji.
Merytorycznie nie będę tu pisała o spotkaniu ale o organizacji tak.
Bardzo profesjonalnie było to spotkanie zorganizowane. Były identyfikatory ( z miejscem zamieszkania ), materiały i długopis w zielonej teczce, były śniadania, obiady a nawet kolacje, zniżka w hotelu dla uczestników konferencji, pomoc medyczna jakby coś..( ja skorzystałam!), Kawa, herbata, woda, pączki bez ograniczeń, stolik z branżowymi wydawnictwami, bezpłatne egzemplarze " Bardziej kochanych " oraz " Integracji ".
No nie wiem co mam jeszcze napisać , bo wszystko było jak powinno, a nawet lepiej.
Wiele się mogę nauczyć od organizatorów, przyda mi się to w mojej pracy.
W kuluarach można było porozmawiać z organizatorami a nawet wykładowcami bo nie izolowali sie od uczestników. Było miło, wygodnie, czasem wzruszająco, czasem śmiesznie.
Polecam Wam uczestnictwo w następnych konferencjach. Ja na pewno skorzystam.
mija

[Alicja]

Ja odkładałam wyjazd na konferencję zawsze z jednego powodu-pieniądze.
I teraz znowu potwierdziło się to co zawsze powtarzam: to nie pieniądze są w życiu najważniejsze!
Wróciłam z konferencji podbudowana psychicznie.Podbudowana tym,że to co robię z moim dzieckiem,jak ją traktuję,wychowuję jest słuszne i nie jestem jedyna na świecie która ma taka "wizję" na życie swojego dziecka.
Od kilku lat słyszymy tylko: integracja,integracja,próbuje się nasze dzieci na siłę zintegrować i jeszcze przemycać teorię,ze przecież należy je traktować jak normalnego człowieka.Moim zdaniem NIE NALEŻY! Zespół im zabrał to co najlepsze:normalność,są upośledzone i trzeba się z tym pogodzić.Niestety....
Kochajmy,szanujmy i akceptujmy nasze dzieci takie jakie są.Nie róbmy nic na siłę na pokaz tylko po to by zaspokoić ambicje swoje,babć,dziadków i Bóg wie kogo jeszcze.
Wsłuchujmy się w nasze dziecko,patrzmy głęboko w jego oczy...
Róbmy tylko to co sprawia im przyjemność i nie niszczmy w nich wrodzonej radości życia...

[magdalenka]

Hej babki napiszcie wiecej,napiszcie cale wypracowania jak ja zaluje ze nie moge wziac udzialu w takich konferencjach,ale jak bedzie nastepna i ktos bedzie wiedzial o niej z duzym wyprzedzeniem,dajcie znac to przyjade.

[Aśka]

Ja również jestem bardzo zadowolona z konferencji.
Jak już wspomniała Kabatka, przedstawione zostały różne drogi życia z dzieckiem z zespołem Downa. I tu stoję za stanowiskiem p. Anny Dodziuk - nie można zatracić siebie w tej gonitwie za "ulepszaniem" swojego dziecka. Czyż dziecko nie będzie szczęśliwsze gdy i rodzice będą szczęśliwi. Oczywiście musi to być zgodne z postawą rodziców i ich wizją życia ich niepełnosprawnego dziecka. No ale właśnie, większość z nas ma jeszcze zdrowe dzieci, które potrzebują "normalności". Nie obarczajmy i nie przytłaczajmy ich niepełnosprawnością brata czy siostry.
Poruszony został również problem naszych pociech za kilkanaście, -dziesiąt lat.....no właśnie i tu również opine zróżnicowane.....od hosteli, po przejęcie opieki przez rodzeństwo.....ale to pozostawmy każdemu do rozmyślania, ja jeszcze nie mam zdania....
Bardzo wzruszył mnie i ogromnie mi się podobał występ (wyświetlony) artystyczny osób niepełnosprawnych - głównie osoby z zespołem Downa, o którym opowiadał
p. dr Leszek Ploch - prowadzący właśnie takie zajęcia teatralne przy Teatrze "Ateneum"
w Warszawie.
O wychowaniu "bez klapsa" opowiadała p.Dorota Zawadzka "Superniania". Krytykowała ona tzw. "czarną pedagogikę", powtarzając, że klaps dociera do skóry dziecka a nie do jego psychiki.
A co "wyniosłam" z konferencji do zrealizowania w praktyce - a więc na pewno zapiszę się do "szkoły dla rodziców". O zawodzie mamy i taty, czyli jak nauczyć sie mądrego rodzicielstwa opowiadała p. Małgorzata Cwenar-Drapała - instruktor programu "Wychowanie bez porażek" (wykładowca UMCS w Lublinie).
Można by tak pisać i pisać, było na prawdę bardzo ciekawie i czas upłynął szybko. Wśród wykładowców, których poglądy również utożsamiam ze swoją wizją wychowania i odbierania dziecka z zespołem Downa byli państwo A. i T. Sobolewscy.
Bardzo się cieszę, że mogłam uczestniczyć w tej konferencji, która mnie bardzo wzmocniła i podbudowała w przekonaniu, iż nie trzeba do końca poświęcać swój wolny czas dziecku, nie trzeba być rodzicem-terapeutą "na siłę". Ważne są również relacje między małżonkami, a czyż nie są one w gruncie rzeczy dla dobra dziecka.
W następnej konferencji również będę uczestniczyła i wszystkim polecam!

[kabatka]

XIV KONFERENCJA Z CYKLU „Czas dla rodziców”

Serdecznie zapraszamy na kolejną konferencję organizowaną przez Stowarzyszenie. Tym razem pt.:

Ucz się dziecko ucz, bo nauka to..???
Do czego przygotowuje osoby niepełnosprawne intelektualnie polski system edukacji.

Termin konferencji: 21 – 22 kwietnia 2007 roku
Miejsce: Warszawa, Zespół Szkół Nr 56, ul. Fontany 1

Serdecznie prosimy o sugestie dotyczące programu.

PROGRAM*

21 kwietnia (Sobota)
10.00 – Rozpoczęcie konferencji – Ewa Suchcicka (Prezes Stowarzyszenia Bardziej Kochani)
10.15 – Krótki kurs historii…wychowania - koncepcje edukacji osób upośledzonych umysłowo – dr Jacek KULBAKA (APS Warszawa)
– Szkoły z sąsiedztwa – rozwiązania edukacyjne w krajach zjednoczonej Europy – dr Ewa WAPIENNIK (APS Warszawa)
– Dyskusja
11.45 – Przerwa na kawę
12.00 – Widok z góry – edukacja osób niepełnosprawnych intelektualnie w planach Ministerstwa Edukacji Narodowej – Teresa SERAFIN (Główny Wizytator Szkolnictwa Specjalnego)
–…do DPS – u klucz?? – W poszukiwaniu sensu pracy z niepełnosprawnymi intelektualnie w aspekcie ich dalszego życia bez nauczycieli, terapeutów, specjalistów.. – Małgorzata KWIATKOWSKA (Dyrektor DPS w Rzadkowie, autorka książki Zwyczajne towarzyszenia zamiast specjalnej troski)
– Dyskusja
13.30 – 14.30 Przerwa na obiad
14.30 – Duża rola małego przedszkola – potrzeby dzieci upośledzonych umysłowo w świetle programów edukacji przedszkolnej – Anna FLOREK (Społeczne Przedszkole Integracyjne);
Małgorzata PIECHAL (Państwowe Przedszkole Specjalne)
– Linia Specjalna – zadania, cele i oczekiwane rezultaty szkolnictwa specjalnego – Lidia KLARO - CELEJ (doradca metodyczny)
– Dyskusja
16.00 – Przerwa na kawę
16.30 – Moda na …Integrację – zadania, cele i oczekiwane rezultaty edukacji integracyjnej – Ewa Rumińska (Szkoła Integracyjna przy ul Fontany w Warszawie )
– Utopia czy Przyszłość – edukacja włączająca, jej cele i oczekiwane rezultaty – Jadwiga BOGUCKA (CMPP Warszawa)
– Dyskusja
18. 00 – Kolacja (stół szwedzki), zakwaterowanie w hotelu

19 listopada (Niedziela)
09.30 – Kwalifikacje dla niewykwalifikowanych? – Szkoły przysposabiające do zawodu – Lidia KLARO - CELEJ (doradca metodyczny)
– Szkoła z życiem – przykłady innowacji w procesie dydaktycznym w szkole dla osób niepełnosprawnych intelektualnie – Barbara SZOSTAK (Dyrektor Szkoły Specjalnej przy ulicy Głogowej w Warszawie)
11.00 – Przerwa na kawę
11.30 – …do życia klucz – formy kontynuacji nauki i przysposobienia do pracy dla osób niepełnosprawnych intelektualnie, założenia i realizacje – dyskusja panelowa, udział biorą:
- Jolanta KORNASIEWICZ (Kierownik Dziennego Centrum Aktywności i WTZ w Haczowie)
- Monika GŁAZ (Kierownik Centrum DZWONI - Doradztwa Zawodowego i Wspierania Osób Niepełnosprawnych Intelektualnie w Warszawie)
- Agnieszka MACIEJEWSKA (Dyrektor Zakładu Aktywności Zawodowej w Kołobrzegu)
- Aleksandra MALINOWSKA (Dyrektor ŚDS przy ul. Grębałowskiej w Warszawie)
- Jakub STRZAŁKOWSKI (kierownik WTZ Fundacji NASZ DOM w Warszawie)
– Dyskusja
13.30 – 14.00 obiad
14.30 – Nauczone choć upośledzone – zakres wiedzy i umiejętności możliwych do przyswojenia przez osoby niepełnosprawne intelektualnie - dr Maria PISZCZEK
– projekcje filmowe
16.00 – Zakończenie konferencji

* Stowarzyszenie zastrzega sobie prawo do zmiany programu.

Aśka temat konferencji odpowiada chyba na nurtujące Cię ostatnio pytania...

[karolina1]

Jeju szkoda że te konferencje wszystkie tak daleko.

[mija]

A czemu to tak dziwnie ?
Pierwsza część w kwietniu a druga w listopadzie ?