magura - 2008-02-14, 18:19 Temat postu: Komunikacja pozawerbalna Z  tego wątku
Grażyno, muszę coś jeszcze dodać w temacie, tym razem jako językoznawca. Dziwi mnie bowiem ignorancja niektórych specjalistów (psychologa tym bardziej) w kwestii komunikacji interpersonalnej. Traktowanie prób (i to pomyślnych) komunikacji pozawerbalnej u dziecka jako niewłaściwych i niepożądanych jest co najmniej wyrazem niewiedzy. W przypadku specjalisty to po prostu ignorancja. To, że zachowania niewerbalne cechuje ogromny potencjał komunikacyjny wiemy już od lat 50-tych. Udział w przekazywaniu znaczeń jest na tyle istotny, że obok aspektów naukowych, badania komunikacji niewerbalnej miały i mają wymiar praktyczny, a nawet komercyjny – od mass mediów poprzez kryminalistykę po sferę PR.
Od dawna więc wiadomo, że kanał werbalny i niewerbalny są ze sobą nierozerwalnie splecione. A co ciekawsze i warte zaznaczenia szczególnie tutaj to, że badania relacji ilościowych pomiędzy treściami werbalnymi a niewerbalnymi potwierdzają jednoznacznie, że jedynie około 30% znaczeń wyrażanych jest przez słowa. Dlatego Grażynko, nie warto przejmować się osobą, od której oczekujesz fachowej porady, a jedyne co otrzymujesz to jasne sygnały ignorancji, ograniczenia zawodowego i czystej nieżyczliwości. Z całego serca życzę wam, żebyście trafili z Tomciem na kogoś kto w nim będzie widział potencjał, a w tobie kochającą i troskliwą mamę, która jesteś bez dwóch zdań. Grażyna O. - 2008-02-14, 20:40 Magura, ty to masz słowotok, a do tego musiałam 3 razy czytać aby wszystko pojąć. Bardzo dziękuję za życzliwość i zrozumienie. Wg mojej teorii na życie wolę aby Tomek komunikował się z nami (rodziną) w sposób niewerbalny niż nie komunikował się wcale. Lepiej przecież wiedzieć czego chce, niż tylko domyślać się. magura - 2008-02-14, 23:58 No proszę, można prościej. Właśnie to miałem na myśli 
Przepraszam za żargon...zapominam się... Co do Tomcia to przyjdzie taki czas, że będzie bawił się z dziećmi, które same na nim wymuszą pracę nad werbalizacją tego czego chce. Znam taką historię z pierwszej ręki i właśnie w taki sposób dziewczynka z zD i poważnymi problemami w mowie ruszyła do przodu - zmuszona przez inne dzieci, które po prostu nie mogły się z nią dogadać w zabawie. Ona nie odczuwała tego jako przymusu czy ataku na nią ale wymóg chwili. Ot, po prostu trzeba było się dogadać 
Jestem przekonany, że Tomcio też dojdzie do tego własną drogą bo przecież pewne jest jedno - nie ma drugiego takiego samego dziecka 
Aśka - 2008-02-15, 15:02 Michał, zgadzam się z tym, że nasze dzieci trzeba czasami "zmusić" do mówienia. Mi też logopedka mówiła, żebym nie zgadywała, co Mati chce. Np. będąc w kuchni wiele słów zastępuje gestami: pić, jeść. I ja jej dawałam. Moja mama zwróciła mi kiedyś pierwsza uwagę . Śmiać mi się chce, bo będąc ze mną często używa gestów a jak jest u babci, bierze babcię za rękę, mówi: chodź i prowadzi do kuchni, gdzie przesadnie głośno i wyraźnie mówi: babciu, proszę piciu, albo: babciu, proszę kanapkę. Przyzwyczaiła się, wie przy kim jak się zachowywać.
Inne dzieci bardzo stymulują nasze dzieci do mówienia - to prawda  A czasami mamy taki ubaw, jak widzimy 2,5-letniego nauczyciela Mikołaja, który kilka razy powtarza: Lala (Martynka), powiedz..... a lala posłusznie powtarza
groszek - 2018-03-01, 13:18 Agnieszkę Bal widzieli niektórzy z nas w siedzibie Stowarzyszenia na AL.Wojska Polskiego, gdzie były organizowane konkursy fotograficzne, w których czlonkowie Stowarzyszenia Zakątek21 brali udział. z archiwum Zakątka21
zdjęcia Agnieszka jest sprawna intelektualnie, ale mówi pokazując łokciem poszczególne litery , z których układa zdania Agnieszka nie mówi, maturę dyktowała lokciem
Znalazłam jej zdjęcie na wernisażu Wernisaż fotograficzny
Agnieszka jest w prawym dolnym rogu zdjęcia -profilem , a zaraz za nią Mija , Bianka i Robcio |
||||||||
