stokrota - 2008-01-21, 17:41
Alicjo, nasza pani doktor przekazała do Zabrza wyniki badań Ani (teraĽniejsze, po tej prawie rocznej tlenoterapii, której podstawowym celem było poprawienie saturacji) i po tym zdecydowano,że nie będ± podawać leków. Podstawowe kryterium to saturacje - przy takich, jak ma Ania, nie można wprowadzać tego leku na nadci¶nienie, bo można pogorszyć jej stan. Jeszcze pani doktor będzie jechała osobi¶cie do Zabrza, w sprawie kilku pacjentów, i chce przy okazji szczegółowo wypytać o leczenie Anki, ale sama mówi,że najprawdopodobniej nic tu się więcej nie da zrobić... Tlen podajemy nadal, bo może przez to te saturacje utrzymuj± się w tych granicach i nie spadaj± jeszcze bardziej, a poza tym poprawiła się nieco wydolno¶ć Ani organizmu. sabina - 2008-01-21, 17:53 Caluski i usciski dla Ani aby sobie z ,,tym,, wszystkim poradzila 
BABCIA - 2008-01-21, 17:56 Ja też mam nadzieję, że nic się nie pogorszy. Aniu 
grażyna - 2008-01-21, 19:59 dla Ani. Ważne, że czuję się dobrze i oby tak dalej.
groszek - 2008-01-22, 16:21 Buziaczki dla Ani ,to dopiero dzielna dziewczyna
Grażyna O. - 2008-01-22, 22:10
I bardzo dobrze, Ania to dzielna dziewczyna  .
bety - 2008-01-23, 21:44 U¶ciski dla Was dziewczyny
Bataga - 2008-01-26, 14:14 Ania to bardzo dzielna dziewczyna i mimo wielu przeciwno¶ci ¶wietnie sobie radzi.
RENIA - 2008-01-28, 18:18 dla Ani
mammamika - 2008-01-29, 13:00 Tak trzymać
kabatka - 2008-03-07, 23:58 Grupa rekomenduj±ca: Janusz Gadzinowski - Poznań, Ewa Helwich - Warszawa, Wanda Kawalec - Warszawa, M. Katarzyna Kornacka - Poznań, Krystyna Kubicka - Warszawa, Stanisław Nowak - Łód, Andrzej Piotrowski - Łód, Aldona Siwińska - Poznań, Jerzy Stańczyk - Łód, Andrzej Sysa - Łód, Jerzy Szczapa - Poznań, Janusz Świetliński - Katowice, Bogumiła, Wołoszczuk-Gębicka - Warszawa Rekomendacja została zatwierdzona przez Polskie Towarzystwo Medycyny Perinatalnej i Polskie Towarzystwo Neonatologiczne. Definicje Hipoksemia - stan niedostatecznego wysycenia krwi tlenem. Po pierwszej dobie życia zaczyna się przy PaO2 < 80 mmHg. W pierwszej dobie życia wartość uznawana za progową zależy od czasu, jaki upłynął od porodu i od wieku płodowego. Hipoksja - stan niedostatecznego zaopatrzenia tkanek w tlen w stosunku do zapotrzebowania. Może być wynikiem hipoksemii, ale także niedostatecznego przepływu krwi, niskiego stężenia hemoglobiny lub jej dysfunkcji, czasem zbyt intensywnego metabolizmu. Tlenoterapia - wszelka forma podaży tlenu w stężeniu wyższym od atmosferycznego. Wentylacja - proces wymiany gazowej w upowietrznionych strukturach płuc. Wskazania ogólne do tlenoterapii 1. W stanach klinicznych bezpośredniego zagrożenia życia, gdzie można domniemywać obecności hipoksemii. 2. W stanach gdzie hipoksemia jest udowodniona na podstawie objawów klinicznych i pomiarów obiektywnych. 3. Oporowe nadciśnienie płucne. Przeciwwskazania ogólne do tlenoterapii Wady serca, gdzie przepływ systemowy zależy od wysokiego oporu płucnego (udokumentowany niedorozwój lewego serca - por. protokół leczenia wad serca). Objawy kliniczne i dane laboratoryjne będ±ce wskazaniem do tlenoterapii w neonatologii klinicznie istotny bezdech, sinica centralna, objawy narastającej niewydolności oddechowej, objawy ciężkich zaburzeń perfuzji obwodowej (powrót kr±żenia włośniczkowego > 3 s) PaO2 < 50 mmHg, SaO2, 88-92%. TcO2 nie nadaje się do wiarygodnej oceny hipoksemii. Uwaga: ze względu na specyfikę okresu noworodkowego (duża skłonność do powstawania rozsianej niedodmy, wąskie i wiotkie drogi oddechowe) istniej± niemal zawsze wskazania do wł±czenia wraz z tlenoterapią techniki CPAP lub PEEP. Warunki techniczne tlenoterapii przy wentylacji workiem resuscytacyjnym W resuscytacji podajemy tlen stuprocentowy. Przepływ minimum 5 l/min. Do worka samorozprężalnego należy doł±czyć rezerwuar tlenu (np. rurkę karbowan±) na zawór wlotowy. Ogólne zasady stosowania tlenu 1. Pomijając krótkie epizody terapii tlenem musi on być ogrzany i nawilżony. Temp.: minimum 34°C, maksimum 37°C, wilgotność bezwzględna minimum 30 mg/l. Takie warunki zapewnia jedynie podgrzewana płuczka lub system grzewczo-nawilżaj±cy inkubatora. 2. FiO2 winno być kontrolowane oksymetrem w sposób ciągły. Wymóg ten nie dotyczy sytuacji, w których stężenie tlenu wynika z nastawienia mieszalnika gazów (respiratory). 3. Tlen musi być podawany w sposób ci±gły, bez nawet najkrótszych przerw na np. pielęgnację dziecka. 4. Należy kontrolować efekt podaży tlenu opieraj±c się na objawach klinicznych, wskazaniach aparatury monitorującej i badaniach gazometrycznych. 5. Podstaw± prowadzenia tlenoterapii jest pisemne zlecenie lekarza określaj±ce sposób podania, przepływ lub stężenie tlenu i warunki monitorowania. W nagłych stanach zagrożenia życia pielęgniarka ma prawo pod nieobecność lekarza sama podj±ć decyzję o rozpoczęciu tlenoterapii. 6. Pielęgniarka prowadząca tlenoterapię powinna prowadzić zapis jej przebiegu (wielkość przepływu, FiO2, wskazania aparatury monitorującej). 7. Tlen stosowany w celach medycznych musi odpowiadać polskim normom dla gazów medycznych. 8. Przy stosowaniu tlenu należy przestrzegać przepisów bezpieczeństwa pożarowego i obsługi butli ze sprężonym gazem. Szczególnie niedopuszczalne jest używanie urządzeń iskrz±cych i otwartego ognia oraz smarowanie urz±dzeń tlenowych (ryzyko samozapalenia). Drogi podawania tlenu 1. Do inkubatora. Zalety: prostota, odpada problem płuczki. Wady: w praktyce trudno osiągnąć FiO2 > 0,4; duże zużycie tlenu; spadek FiO2 przy otwieraniu okienek inkubatora. Metoda nierekomendowana przez zespół. 2. Kopułka (budka) tlenowa. Zalety: można osi±gn±ć FiO2 w szerokim zakresie stężeń przy niewielkim zużyciu tlenu; FiO2 stabilne nawet u ruchliwego dziecka, także przy otwartym inkubatorze. Wady: spadki FiO2 przy odsysaniu i karmieniu; trudno zmieścić w ciasnym inkubatorze; możliwy ucisk na barki lub szyję w razie nieuwagi. 3. Cewnik donosowy (rozmiar Ch 6-8, głębokość 2 cm). Zalety: nie krępuje swobody dziecka; możliwa pielęgnacja i karmienie przez matkę. Wady: może drażnić ¶śluzówkę j. nosowej; zwykle konieczny przepływ rzędu 0,5-1 l/min, trudny do precyzyjnego ustawienia konwencjonalnym przepływomierzem. Zespół zaleca stosowanie w wyj±tkowych, krótkich sytuacjach, np. na czas pielęgnacji poza inkubatorem i karmienia. 4. Maska tlenowa: ogólnie Ľźle tolerowana przez noworodka, nie zapewnia stabilnego FiO2. Poza resuscytacj± nie rekomendowana przez zespół. 5. Respirator lub zestaw do CPAP. Stężenie tlenu oblicza się wg nomogramu, wskazań mieszalnika gazów lub wzoru: Minimalizowanie szkodliwości tlenoterapii i ryzyka hipoksemii 1. Stosować zawsze najniższe FiO2 zapewniające wystarczające wysycenie hemoglobiny tlenem. 2. Unikać wahań stężeń podawanego tlenu. 3. Weryfikować stężenie tlenu oksymetrem w sposób ciągły. Monitorowanie stopnia utlenowania krwi Częstość pomiarów inwazyjnych w ostrej fazie choroby uzależniona jest od sytuacji klinicznej i konkretnej jednostki chorobowej (por. odpowiedni protokół). Zaleca się ocenę utlenowania z krwi tętniczej uzyskanej z kaniuli założonej na stałe lub punkcji tętnicy. 1. Pomiar z kaniuli dotętniczej. Preferowana: prawa tętnica promieniowa. Zalecany zakres: 50-80 mm Hg > 34. t. c., 50-70 mm Hg < 34. tyg. Kaniulacja poprzez tętnice pępowinową jest alternatyw± szczególnie u noworodków o bardzo małej urodzeniowej masie ciała. Obowi±zuje przestrzeganie szczegółowych zasad kaniulacji naczyń pępowinowych. 2. Pomiar z nakłucia tętnicy. 3. Pulsoksymetria. Zalety: nieinwazyjna, prosta, względnie tania, pomiar ciągły. Wymaga dokładnego zapoznania się z jej ograniczeniami. Zalecany zakres: 40-60 mm Hg 4. Pomiar mieszanej krwi żylnej i krwi włośniczkowej. Interpretacja PaO2 (nie - pH i PCO2) z tych próbek jest obarczona znacznym błędem i stąd mało wiarygodna. PO2 > 60 mm Hg sugeruje hiperoksemię. Tlenoterapia w wybranych sytuacjach klinicznych Zwiększenie PaO2 powyżej 80 mm Hg może być w niektórych sytuacjach korzystne: PPH, BPD w okresie zaostrzenia objawów, Uzasadnione jest przejściowe zwiększenie FiO2 o 0,1-0,2 w podanych sytuacjach: podczas toalety dróg oddechowych i po jej zakończeniu, ekstubacja. Sytuacje, w których uzasadnione jest stosowanie tlenu o stuprocentowym stężeniu: resuscytacja kr±żeniowo-oddechowa. przygotowanie do intubacji. Odstawianie tlenu 1. Zawsze powolne, by unikn±ć ryzyka skurczu naczyń płucnych - maksimum 0,1 jednorazowo. 2. W stanie znacznej hiperoksemii dopuszczalne jest szybsze redukowanie jego podaży. Koszty tlenoterapii Koszt tygodnia tlenoterapii jednego dziecka przy przepływie 5 l/min wynosi ok. 250 zł. Obowi±zki personelu średniego Pielęgniarki i sanitariusze stosuj±cy tlen u noworodków maj± obowi±zek zapoznania się z zasadami tlenoterapii zgodnymi z niniejszym protokołem i przestrzegania ich.  Ľródełko
|
||||||||||
