[groszek]

[BeataS]

Groszku czy mam to rozumieć tak ze raczej należy unikać układania dzidziusia na boczku? Lepiej na wznak?

[kabatka]

Beatko, chodzi o to, że maluchy z zD są wiotkie. Warto więc zwracać uwagę, aby podczas zwykłych pielęgnacyjnych zajęć ( NDT Bobath) czy też zwykłego leżenia dziecko utrzymywało prawidłową pozycję. W tym właśnie pomóc może sposób groszka lub gniazdko

Nam gniazdko polecono zaraz po porodzie w Instytucie Matki i Dziecka. Towarzyszyło nam do końca. Pozwala ono niejako "pozbierać" dziecko tak aby rączki, nóżki nie uciekały na boki, tylko były zwarto przy ciałku (na wzór życia płodowego). Gniazdka stosuje się np. u wcześniaków (pozwalają czuć się dziecku bezpiecznie). Warto zapytać rehabilitanta o instruktaż, jak układać dziecko w gniazdku

^^^^^^^

Dlaczego właśnie gniazdko?
1. Symuluje życie płodowe zapewniając dziecku poczucie bezpieczeństwa
2. Zapewnia spokojny i wygodny sen wcześniaka, noworodka i niemowlęcia
3. Otula dziecko utrzymując właściwą temperaturę ciała
4. Zapewnia lepszą pracą mięśni brzucha, co wpływa na prawidłowy oddech
5. Stymuluje prawidłowy rozwój psychoruchowy dziecka.
6. Stabilizuje ułożenie
7. Możliwość układania na brzuchu, pleckach, na boku (dodatkowe tasiemki można zawiązać w kilku położeniach)
8. Ogranicza do minimum możliwość zniekształceń główki


"Gniazdka" są to cienkie wałeczki uformowane w kształcie rogala, uszyte z bawełny i wypełnione drobnymi kulkami poliuretanowymi. Możemy je stosować w każdej niemal sytuacji już od pierwszych chwil pobytu dziecka na `oddziale` intensywnej terapii lub oddziałach noworodkowych. Dzięki plastyczności materiału możemy dowolnie dostosowywać wielkość, kształt i odpowiednie ułożenie gniazdka do aktualnego stanu klinicznego, etapu dojrzewania, potrzeb dziecka oraz ewentualnych zagrożeń zdrowia i życia.

Mamy możliwość stabilizacji jego pozycji z zachowaniem odpowiedniego ułożenia głowy i całego ciała oraz wszystkich jego części względem siebie. Eliminuje to konieczność unieruchamiania go, nawet jeżeli jest niespokojne, przestraszone lub zdenerwowane. Co więcej, gniazdka ułatwiają pozytywną, spontaniczną aktywność noworodka w każdej z możliwych pozycji: na plecach, brzuchu i na boku, przeciwko oraz zgodnie z działaniem siły grawitacji. W niezwykle prosty i bezpieczny sposób, bez konieczności ciągłej ingerencji personelu, możemy umożliwić dziecku realizację całej gamy zachowań i ruchu, mając równocześnie pełną kontrolę nad zakresem i kierunkiem jego aktywności. Zarówno pozycje, jakie przyjmuje jak i charakter ruchu, przypominają w dużym stopniu jego pozycję i ruch w łonie matki.

Gniazdka można modelować na wiele sposobów. Jeżeli chcemy odciążyć bark i klatkę piersiową w leżeniu na boku, zrobić wgłębienie pod głowę, ograniczyć zakres ruchu lub przeciwnie - umożliwić go w większym stopniu - możemy to zrobić bez trudu. Gniazdka są bardzo lekkie, dlatego nie przygniatają ciała dziecka. Możemy układać je między nóżkami, na ramieniu itd.. Są na tyle twarde, że uniemożliwiają niepożądane, gwałtowne zmiany pozycji. Są też na tyle miękkie, że dają odczucie komfortu, neutralizują tendencje do pchania głowy do tyłu i realizację wzorca nadmiernego wyprostu tułowia i szyi. Materiał wypełniający "gniazdko" może się przesuwać, dlatego dziecko, pchając w taki wałeczek, nie napotyka wielkiego oporu i zupełnie naturalnie zaprzestaje tej czynności.

W pierwszym okresie pobytu w szpitalu "gniazdka" układane są dokładnie dookoła, pod ciałem dziecka lub bardzo blisko niego. Potem coraz dalej, pozostawiając mu więcej swobody i możliwości auto-organizacji (kreowania) jego własnego modelu ruchu i zachowania. "Gniazdka" pomagają nam w zabezpieczeniu dziecka przed przypadkową ekstubacją i innymi, możliwymi wypadkami. Ułatwiają wykonywanie niezbędnych zabiegów medycznych, a po ich wykonaniu pozwalają na szybsze uspokojenie się dziecka. Ono samo nie czuje się uwięzione, nie protestuje, zasypia. Dzieci, u których zastosowano takie ułożenia śpią spokojniej, dłużej, bardziej regularnie. To wszystko pozwala zapewnić im poczucie własnego bezpieczeństwa, ograniczyć stres. W dalszej perspektywie stanowi niezwykłą pomoc w rozwoju świadomości własnego ciała (somatognozja).

W pierwszym okresie życia dziecka takie strategie i sposoby ułożeń pomagają w kształtowaniu naturalnych kierunków rozwoju: aktywności wokół linii środkowej ciała, kontroli głowy, równowagi między aktywnością zgięciową i wyprostną, prawidłowej ewolucji poziomu i dystrybucji napięcia mięśniowego. Zapobiegają rozwojowi deformacji i fiksacji ciała, nawykowych, nieprawidłowych lub patologicznych wzorców postawy i ruchu, jak: nadmierny wyprost w odcinku szyjnym kręgosłupa i między łopatkami, ułożenie odgięciowe, silna asymetria, często prowadzących w późniejszym okresie do rozwoju wad postawy. Ograniczają do minimum możliwość zniekształceń głowy.

Zauważono, że pozycje, jakie przy użyciu gniazdek możemy stosować, ułatwiają profilaktykę wielu potencjalnych zaburzeń, np. nieprawidłowego rozwoju stawów biodrowych. Wspomagają mechanizmy rozwoju prawidłowych wzorców oddechowych, ułatwiają pracę przepony, pomagają ograniczyć wysiłek oddechowy. Szczególnie dobre wyniki obserwuje się w profilaktyce i leczeniu dysplazji oskrzelowo-płucnej, profilaktyce bezdechów i bradykardii.

Przy użyciu gniazdek i odpowiednim dobraniu pozycji u większości noworodków notuje się wyraźną poprawę i stabilizację parametrów klinicznych, takich jak saturacja tlenem krwi czy częstość pracy serca. Tego typu techniki układania dzieci stały się nieodzownym elementem terapii oddechowej.

Jedną z dodatkowych zalet "gniazdek" są ich walory estetyczne i wrażenie, jakie robią na rodzicach. W ich oczach otoczenie dziecka staje się mniej dramatyczne, bardziej naturalne i przyjazne. Wszelkie elementy techniczne mniej rzucają się w oczy. Rodzicom łatwiej jest znieść obcy (agresywny) charakter `sali` intensywnej terapii i zacząć aktywnie uczestniczyć w opiece nad ich dzieckiem.

Roli "gniazdek" nie da się przecenić, jeżeli chodzi o korzyści dla rozwoju dziecka. Zastosowanie tych pomocy nie stanowi zagrożenia dla bezpieczeństwa klinicznego dziecka, jeśli precyzyjnie przestrzega się reguł ich użycia. Cały personel oddziału, a szczególnie pielęgniarki powinny być odpowiednio do tego przygotowane i przeszkolone przez fizjoterapeutów. Również z tego powodu coraz bardziej nieodzowna staje się regularna obecność fizjoterapeuty na oddziałach neonatologicznych.

Piśmiennictwo:
1. E.Helwich : "Wcześniak", PZWL, Warszawa 2001
2. P.Zawitkowski, A.Bartochowski : "Główne założenia programu wczesnej stymulacji i opieki rozwojowej noworodka. Rola i zadania fizjoterapeuty", Medycyna Wieku Rozwojowego, Suplement III do nr 2, kwiecień-czerwiec tom IV, Warszawa 2000
3. P.Zawitkowski, Z.Szwiling, A.Bartochowski : "Poradnik opieki i pielęgnacji małego dziecka", Instytut Matki i Dziecka, P.S.T.NDT-SI, Warszawa 2001, 2002.

źródełko Fundacja Wcześniak Rodzice - Rodzicom

[BeataS]

Właśnie sobie zamówiłam teakie gniazdko. Idę jak w dym za waszymi poradami. Jesteście dla mnie jak wyrocznia. A zresztą co ja tu będę owijać. PO prostu chyba życie mi uratowałyście tym ze istniejecie bo z depresji nikt mnie nie umiał wyciągnąć. Dopiero Wy Zakątkowe dziewczyny.